آری هنوز زنده هستم
من فراریم.از این نادانی مردمان کشورم.از این بیهودگی زندگی.از این همه حیوان دوپا که بر کشورم حکومت می کنند.شاید روزی برسد که دیگر فراری نباشم و آزاد زندگی کنم.شاید روزی به این خانه بازگشتم شاید هم نه
کسی چه می داند؟
من وظیفه خود را به عنوان مبارز آزادی می دانم اما مگر چند نفر در کشور به وظایف خود به خوبی عمل می کنند که من هم جزو آنها باشم؟
کار شکنی نمی کنم اما متاسفانه احتیاج به استراحت دارم.شاید طولانی باشد شاید هم نه.
باز هم کسی چه می داند؟
دوستان خوبم شما هم مثل من با خود بیاندیشید که در این مدت چه اشتباهاتی را مرتکب شده اید؟ما باید بیشتر حواس خود را به مبارزه جمع کنیم تا به بحثهای بیهوده حاشیه ای که مانند سم مهلک مارا به کشتن خواهد داد
ناگفته ها زیادند شاید روزی در این مکان مقدس همه را نوشتم شاید.......
کسی چه می داند؟........................من این سنگر را خالی نمی کنم اما مدتی باید بروم تا به خودشناسی برسم و برای مفید بودن بازگردم نه برای بیهوده نگاری
بدرود
پاینده ایران
زنده باد آزادی و آزادی خواهان
